bir şarkı dinliyorum kadınlardan ve daha çok onlardan bahseden
kaldırım taşlarının onarılma ihtimali beni korkutuyor
ve bu sefer ben kırmamışım onları
sahi ben niye üsküdardayım diyorum
bir bay yanında yanım ayırtılmış
önümdeki 6 saati biliyorum
takım elbise giyen herkes emekli olsun istiyorum anne
kravatlarından tutup fırlatmak yamyamları
kazanlara ve polis karakollarına
şiddetin beşiği ortamlara
iki şerit ortasındayım ve çay mı kahve mi diye soruyor zebani
kadınların dertleri henüz bitmemiş
katlanamıyorum diyorum
itaat tabiata aykırı bir belki de çok kere
ben nerede yalpalıyor veyahut da yanılıyorum
hangi hudutta canımı bavullara tıkabasa doldurup
teslim etmeyi bekliyorum