apartmanların loş kapıcıları bir de boşluklarında çürümüş intihar vakalarına rastlanır, bu olağandır, normalleşmiştir hatta birkaç adım ötesine geçilmiştir. toplumun bunu bağrına bastığı, içselleştirdiği ve hatta geleneğe çevirdiği söylenir,apartmanda yaşayan 14 yaşındaki her kız boşluğa atlamak için babasından izin almaksızın gün saymaya başlamıştır,onlar için görevimizi yerine getiririz, cenaze tertipleriz, gençlerimiz pide dağıtmak gibi kutsal görevlerle kutsanmış bu görevlerde. 5-10 lira ceplerine konur, kulak arkaları sigara görsün diye. onları asıl sevindiren bu işi hayrına yapmış olduklarıdır ki aslında gerçekten inandırmışlardır kendilerini birkaç fazladan sevaba. bu gençler kız olsalardı muhtemelen ilk sigaralarını içemeden apartman boşluklarında yerlerini alırlardı, bu gençler erkek oldukları için genelde apartmanın az ışık gören, kulak arkasında sigara veya kalem bulunan ev işinden de anlayan, süt-ekmek-gazete üçgeninden taşmış ve kesinlikle kız evlat sahibi birer apartman mühendisleri olmuşlardır, apartmanların sakinlerinden çok bu kapıcılardır sahipleri.
apartman dairesi temele yakın olur, köküne sahip çıkar apartmanın. bu kapıcıların 14 yaşında gecekonduda yaşıyor olmalarından mütevellit henüz ölmemiş karıları da vardır.ölmemiş olmanın acısını takdir edersiniz ki apartman sakinlerinden çıkarırlar, en azından biz apartman sakinleri yalnızca bize davranışları oranında onları kötüleyebiliriz. merdivenler pismiş temizmiş bizi pek ilgilendirmez. çöplerimiz kapının önünden alınır buna ancak eyvallah ederiz de onların gerçekten nereye gittiğini bilebilir miyiz? çöpe gitmediklerine garanti verebilirim. bu yüzden apartmanın temelini yalnızca demir ve harcın oluşturmadığını düşünüyorum bir zamandır. kapıcı karılarının bize yaşattığı on kötü dakikayı bir şekilde silebiliriz hafızalarımızdan, peki kapıcılar neden loştur? bunda kapıcı karılarının etkisi olduğunu düşündüğümüzü en azından iç geçirdiğimizi varsayıyorum. tabii ki kimsenin günahını almak istemezsiniz-istemeyiz, eminim yeterince ağırlığınız-ağırlığımız vardır bu konuda lakin ben tekrar apartmanların temellerinin neden oluştuğunu, kapıcı dairelerinin neden temele en yakın daire olduklarını ve çöplerimizin gerçekten ne yapıldığını merak etmem konusuna geri dönüyorum. bana pis komplocu elitist orta sınıf demeden önce düşünün-düşünelim. bunları bana yakıştırmadan önce aynı seviye-deydik ve neden olmasın tadında paslaşmalarla orta sahayı geçmiştik beraberce. şimdi sakın arkadan yatarak müdahaleyle topu ayağımdan alıp bana kontra-atak yapmaya kalkmayın. maç içerisinde takım değiştirilmez. kaldığımız yere dönecek olursak çöplerimizin ayrıştırıldığını ve buradan neyi sevip neyi sevmediğimizi, yediğimiz şeyleri bitirip bitirmediğimizi, neyi ne sıklıkta kullandığımızı ince ince analiz etmiş ve halinden mutsuz olan kapıcı karıları geliyor gözümün önüne. bu gerçekten tiksindirici olurdu. peki bu ölmemiş olmanın intikamını bizi yerin altında çöplerimizle yaşatarak alan kadınlar hakkında gerçekten dişe dokunur ne biliyoruz? onlarla ilgili soruların bizi bir yere götüreceği yok, peki bizi nereye getirdi? metrobüse ters otursaydık geldiğimiz nokta anlamlı olurdu.
apartman kapıcımızın mühendislik yetenekleri sınırsız, öyle ki karısının apartmanımızın temelinde biriktirdiği bize ait çöplerle yeni bir apartman ve içine de karısının kullanabilmesi için herhangi bir atlama yaşı sınırlandırması olmayan devasa bir boşluk yaptı, hatta yeri geldi apartmanın balkonlarını sokağa değil bu iç boşluğa bakacak şekilde tasarladı. orası bir ayin bahçesine dönüştü böylece, o özlediğimiz komşuluk ortamının da birbirimizin gözünün içine bakmak zorunda oluşumuza bağlı olarak yükselen bir grafik çizmediği anlaşıldı. durum o kadar kötüleşti ki komşular birbirlerinin etlerini parçalayıp mangal yapma noktasına geldi bahsettiğim içe dönük balkonlarda. krizi fırsata çevirdi apartmanın loş kapıcısı ve kapıcı dairesini bu sefer kendine ait diğer 3 daireyle birlikte en üstteki katlardan seçti. belki artık loş değil ve belki de karısı şimdi manzarayı ya da yörüngeyi çöple dolduracak, çatlak karı, kestiremiyorum ne yapacağını. atlasa da kurtulsak diyorum ama bu sefer çöpü kimin alacağı ve binanın temeline kimin koyacağı konusunda endişeleniyorum. binamızın temelinde çöpe ihtiyaç varmış da olmazsa yıkılırmış gibi geliyor bana, aynı zamanda suratsız ve yaşı gereği çoktan ölmesi gerekirken ölmemiş bir kapıcı karısının gerekliliğini sorguluyorum. onu önce boşluktan itmeli ve yaşı konusunda yetkili yerlere yalan söylemeliyim, cesedini apartmanın temeline gömme fikrinden kapıcıya elbette bahsettim, herkesin kendi çöpünü atacağını da ekledim. apartman sakinleri olarak plastik poşetler içerisine giriyoruz düzenli bir şekilde, birbirimize bakıp çöp kamyonunun gelmesini bekliyoruz. bu bekleyiş ısrarlı ve kaygılı şekilde sürüyor. açıkçası kapıcının yeni bir evlilik yapmasından ve bu apartmandan çöp olarak dahi kurtulamayacağımızdan korkarak bekliyoruz.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder